Nung bata ako,
Takot na takot akong sumakay sa escalator
Pag nasa mall, tapos kailangang umakyat sa mas mataas na palapag,
Mas minabubuti kong gumamit nalang ng hagdan
kasi ang tuhod ko't mga paa ay hindi pa ganoon katatag
Hindi pa ganun ka panatag
Hanggang sa isang beses,
Sinubukan ko,
Kumapit ako ng mahigpit sa kamay ni tatay
Dahan dahan kaming inakyat ng escalator At tandang tanda ko nun,
Nanginginig ang mga tuhod ko't kalamnan
Pero masaya akong nakangiti nang makaabot sa paroroonan
Kasi hindi binitiwan ni tatay ang aking mga kamay Itong mga kamay,
Na ganun din kahigpit mong hinahawakan pag nasa mall tayo
Pag naka sakay sa escaltor habang nakaakbay Nawawala yung takot ko pag hinahawakan mo ko Nawawala yung kaba ko pag nginingitian mo ko Nawawala lahat ng pangamba sa puso ko pag ikaw ang nasa tabi ko Natutunan kitang mahalin Pero bakit ganun Bakit ngayon pag aakyat tayo ng escalator, di mo na mahawakan ang mga kamay ko, Nanginginig na ulit yung tuhod ko Kasi di kna nagsasalita pag naglalakad tayo Anong meron mahal ko Minsan sabi ni tatay, Anak, kapit Pero tay pano ako kakapit kung sia pabitaw na Kung kelan ok na ko Sia naman tong nanlamig na