Mula noon hanggang ngayon, ang edukasyon ay isang tulay tungo sa kaunlaran ng bawat mamamayan. Sa pamamgitan nito ay natutulungang tumibay ang pundasyon ng isang indibidwal sa pang-akademikong larangan. Ito ay lubos na makaka-apekto sa mga susunod pang lakbayin.
Sa kabilang banda, hindi sapat ang katalinuhang dulot ng mga leksyon kung hindi balanse at produktibo ang isang estudyante sa paraang nararapat ring maipamahagi at mapaunlad niya ang kanyang natatanging kakayahan at talento. Ang kaalaman na kinakailangan ng isang mag-aaral ay hindi lamang saklaw ng apat na sulok ng silid kundi bagkus ay maging sa labas ng paaralan. Dito pumapasok ang usapin patungkol sa mga paligsahan o ang tinatawag na "School Activities".
Buwan-buwan ay iba't-iba ang selebrasyon. Kung kaya naman ay halos buwan-buwan ring nagdaraos ng iba't-ibang patimpalak sa paaralan na angkop sa mga kaganapan. Kinder, Prep, Elementarya, Hayskul o mga nasa Kolohiyo man ay hindi pinapalampas ng mga paligsahan sa iba't-ibang kategorya. Subalit, ano ba talaga ang epekto nito sa mga mag-aaral? Bakit kinakailangan pang magkaroon ng ganito? Gaano ito kahalaga?
Ayon sa pag-aaral at sa pananaliksik ng mga eksperto, ang pagsali sa mga paligsahan at pampaaralang aktibidad ay pangnahing paraan upang higit na matuto ang isang mag-aaral. Inilahad ng isang psychologist na si Lev Vygotsky, mabilis na natututo ang mga mag-aaaral kapag isinasapuso nila ang bawat ugali, bokabularyo ideya at aktibidad ng mga taong nasa paligid nila. Ang pagsali sa mga paligasahan ay nakakapagpalakas ng loob ng mga bata at nagbibigay ng kasanayan sa pagharap sa madla. Maging ang karangalan na mayroon sila ay higit na lumalago.
Kalimitan sa mga mag-aaral na sumsali sa patimpalak ay inihahambing ang sarili sa iba pang estudyante. Sa ganoong paraan ay nagkakaroon sila ng motibasyon na paigtingin pa ang pagsasany lalo't higit sa presentasyon. Ang mga batang maliliit pa lamang ay nagkaroon na ng interes sa entablado ay maaaring maging hanggang sa paglaki ay kahiligan na ito.
Halimbawa ng mga kompetisyong maaaring salihan ay ang sa asignaturang Filipino tulad ng Deklamasyon, Masining na Pag-awit, Poster Making, Pagsulat ng Sanaysay at Pagtalumpati. Sa asignaturang Ingles naman ay nariyan ang Oratorical Contest, Extemporaneous Speech, Story Telling, Newscasting at Speech Choir. Hindi rin padadaig ang mga kompetisyon sa Sining at Agham tulad ng Science Jingle at Scientist Look-a-like. Ilan lamang ang mga iyan sa napakahabang listahan na maaring daluhan.
Gayunpaman, mayroon parin itong negatibong epekto sa bawat indibidwal. Ang bata na nag bibigay ng kanyang oras para sa mga "extra- curricular activities" ay pinaniniwalaang nagbibigay lamang ng kakaunting oras para sa pang-akademikong gawain. Limitado narin ang kanyang oras sa mga gawaing bahay dahil sa mga pagsasanay na kanyang dinadaluhan. Sa pagkakataong ito ay nararapat na mapayuhana ang mag-aaral na mag-isip ng paraan upang hindo maapektuhan ang kanyang pag-aaral.
Mayroong 202 na kabuuang araw ng pagpasok ang bawat estudyante ayon s talaan ng Departamento ng Edukasyon. 180 sa mga iyon ay nararapat na ilaan lamang sa pag-aaral ng mga aralin. Nangangahulugan ito na mayroon lamang 22 na araw para sa mga paligsahang pampaaralan. Kalimitang makikita o mahihinuha ng isang magulang at ng guro ang kahinaan ng isang estudyante sa pag-aaral ng aralin ang mga resulta sa kanyang mga pagsusulit. Sa ganoong paraan ay matitimbang at masusukat ang kakayahan ng mga ito kung sapat na ba ang mga karansan sa pagbalanse ng isang actibidad laban sa pag-aaral.
Subalit, hindi hadalang ang pagsali sa mga patimpalak sa pagiging maunlad ng isang mag-aaral. Sa katunayan, isang itong benepisyo sa kanya sa paraang mayroong pakinabang ang ganitong hilig. Ilan sa mga ito ay ang pagkakaroon ng mataas na marka sa mga asignatura sanhi ng balanseng oras at atensyon. Maaari ring siyang pagkalooban ng iskolarship at "educational attainments". Pagdating sa kolehiy ay maaaring magkaroon siya ng magandang reputasyon sa paaralan at ibang kapakinabangan. Ang pagpapataas ng kanyang sariling pananaw at katatagan aya higit na adbentahe kumpara sa mga yaong tahimik at walang kibo sa klase.
Sa madaling salita, tunay na kapakinabangan ang dulot ng pagsali sa mga naturang kompetisyon. Ang mga talentong ipinagkaloob ng Diyos ay hindi dapat itinatago. Ito ay kinakailangang maipakita sa karamihan hindi upang gamitin sa pagpapalaki ng ulo kundi ay upang magsilbing inspirasyon sa iba. Mistulan itong maliit na bagay subalit ito ay isang higanteng kagamitan upang higit na mahasa at mapaglalim pa ang bawat isa.
